Daily Archives: 2017/14/09

เมื่อคืนฤดูร้อนยาวขึ้นสู่ฤดูใบไม้ร่วงป่าของเทือกเขาแคทสกิลล์ตอนเหนือของรัฐนิวยอร์กจะเต็มไปด้วยขลังขลังสมุนไพร “เห็ดเยื่อไผ่ชนิดหนึ่ง” เป็นชื่อที่แปลกตาสำหรับเห็ดจำนวนมากที่ผุดขึ้นมาระหว่างฝนขณะที่ “เชื้อรา” เป็นศัพท์ทางเทคนิคมากขึ้น เชื้อราเป็นพืช แต่พืชที่ไม่มีดอกหรือรากหรือคลอโรฟิลล์ (ซึ่งทำให้พืชเป็นสีเขียว) รูปร่างแปลก (บางอย่างมีนัยยะทางเพศ) ความสามารถในการเติบโต (และเรืองแสง) ในที่มืดและสีทำให้เคลิบเคลิ้มทำให้เห็ดชัดนอกจากแม่ครัวของแม่มด แต่คุณจะต้องการเหตุผลอื่น ๆ เพื่อทำให้เห็ดเป็นส่วนที่มั่นคงของอาหารของคุณ เป็นมะเร็ง เหตุผลเพียงพอหรือไม่? มันเป็นความจริงเชื้อราที่กินได้ทั้งหมด รวมทั้งเห็ดปุ่มขาวทั่วไปที่จำหน่ายในซุปเปอร์มาร์เก็ต – มีความสามารถในการป้องกันและยับยั้งการเปลี่ยนแปลงของเซลล์มะเร็ง เราไม่แน่ใจแน่ว่าทำไม บางทีอาจเป็นเพราะเชื้อรามีการค้นพบสมาธิและแบ่งปันแร่ธาตุต่างๆที่เราจำเป็นต้องสร้างระบบภูมิคุ้มกันที่มีประสิทธิภาพและมีสุขภาพดี หรือบางทีอาจเป็นเพราะความมั่งคั่งของโพลีแซคคาไรด์ – น้ำตาลที่มีความซับซ้อนซึ่งดูเหมือนจะเป็นตัวกระตุ้นสุขภาพรอบตัว อาจเป็นเพราะเห็ดเยื้อไผ่เป็นแหล่งโปรตีนและวิตามินบีที่ดีมีแคลอรีน้อยและไม่มีโซเดียม หรือเราสามารถแยกแยะสารต่อต้านมะเร็งสารต่อต้านเนื้องอกและสารต่อต้านแบคทีเรียที่พบในก้านดอกเหงือกเหงือกและแม้แต่โครงสร้างใต้ดิน (เห็ด) ของเห็ดกินได้ทุกชนิด ให้แน่ใจว่าการปรุงอาหารเห็ดเยื่อไผ่ของคุณ หลีกเลี่ยงการรับประทานอาหารดิบ นักวิทยาศาสตร์จากมหาวิทยาลัยทางการแพทย์แห่งมหาวิทยาลัยเนบราสกาพบว่าหนูที่กินเห็ดเยื่อไผ่สรรพคุณ จำนวน ได้พัฒนาขึ้นในช่วงชีวิตของพวกเขาเนื้องอกร้ายแรงมากกว่ากลุ่มควบคุม ทุกที่ที่ฉันไปในเดือนสิงหาคมและกันยายน ไม่ว่าจะเดินเท้าเปล่าบน เขียวสดใสหรือเหยียบเบา ๆ ข้ามสนสนตก ไม่ว่าจะเป็นปีนเขาหินโผล่ออกมาโผล่ขึ้นกลางร่องหรือหนวดล้อมรอบด้วยหนองน้ำยุง; หรือตามริมฝั่งโคลนของลำธารคดเคี้ยวหรือปรับสมดุลบนผนังหินเก่าที่สูดดมกลิ่นของคนชอบธรรมเน่า ฉันคอยระวังเพื่อนของฉัน ป่าของฉันมีความใจกว้างโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับฉัน เห็ดเยื่อไผ่ dictyouphora ที่สวยงามรูปที่มีรสชาติอร่อย ฉันพบคนผิวดำทั้งสองคนที่แสนอร่อยซึ่งเป็นที่รู้จักกันอย่างขบขันว่า  เนื่องจากสีอันน่าขนลุกของพวกเขา – และสีส้มที่อร่อยและมีขนาดใหญ่มาก บางครั้งเรากลับบ้านเปลือยกายจากเห็ดเดินของเรา – … Continue reading →