สนามเด็กเล่น เป็นสถานที่ที่ออกแบบสำหรับเด็กสามารถเล่น ณ ที่แห่งนี้ได้โดยเฉพาะ โดยอาจจะเป็นในบ้านก็ได้ แต่โดยปกติแล้วมักจะอยู่ที่กลางแจ้ง
สนามเด็กเล่นสมัยใหม่มักมีอุปกรณ์สำหรับพักผ่อนหย่อนใจ เช่น กระดานหก, ม้าเวียน, ชิงช้า, สไลด์, จังเกิ้ลยิม, บาร์โหนเด็กเล่น, กระบะทราย, สปริงไรเดอร์, มังกี้บาร์, บันไดหนือศีรษะ, แหวนราวสำหรับออกกำลังกาย, ห้องเด็กเล่น และเขาวงกต เครื่องเล่นจำนวนมากช่วยให้เด็กพัฒนาการประสานงานทางกายภาพ, ความแข็งแรง และความยืดหยุ่น รวมทั้งให้การพักผ่อนหย่อนใจและความสนุกสนาน เช่นเดียวกับสนามเด็กเล่นสมัยใหม่ที่มีโครงสร้างการเล่นซึ่งเชื่อมโยงหลายอุปกรณ์ที่ต่างกัน
ปีหนึ่งๆจะพบว่า เด็กได้รับอุบัติเหตุจากสนามเด็กเล่นมากกว่าอุบัติเหตุที่เกิดจากการขี่จักรยานเสียอีก โดยพบว่าเด็กได้รับอุบัติเหตุจากสนามเด็กเล่นร้อยละ 36 ได้รับอุบัติเหตุจากจักรยานร้อยละ 19 และได้รับอุบัติเหติจากจราจรร้อยละ 11 ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับอุบัติเหตุมีดังนี้
ตำแหน่งที่ได้รับอุบัติเหตุเรียงจากมากไปหาน้อยคือ แขนขา มือ นิ้วมือ นิ้วเท้า ศีรษะ คอ หน้าอก ท้อง โดยมากเป็นกระดูกหักและข้อเคลื่อน อายุที่พบบ่อยคือ 5-9 ปี เวลาที่เกิดคือเวลากลางวัน
อุปกรณ์ที่พบว่าเกิดอุบัติเหตุได้บ่อยคือ บาร์ห้อยโหนโดยที่ผู้ดูแลก็อยู่ที่เกิดเหตุและมักจะคิดว่าสนามเด็กเล่นนั้นปลอดภัยและอยู่ห่างจากเด็กมากเกินไป ปัจจัยที่สำคัญที่ทำให้เกิดอุบัติเหตุคือ
1.ความสูงของอุปกรณ์หากพบว่าสูงกว่า 1.5 เมตรจะเกิดอุบัติที่รุนแรงได้
2.พื้น หากพื้นเป็นของแข็งจะเกิดอุบัติเหตุที่รุนแรง พื้นควรจะปูด้วยฟาง หินกรวด ทราย หนา 12 นิ้วสำหรับอุปกรณ์ที่สูงกว่า 8 ฟุต